Kościół i kaplica pw. Św. Jerzego w Bujwidzach

Odległość do obiektu

10 min. 10 min. 10 min. 10 min.

Opis

 

 Przewodnik audio

 

 

 

W pobliżu granicy państwowej z Białorusią, wśród gęsto zalesionych terenów, przepływa rzeczka Bujwida, od której nazwę wzięła pobliska wieś. Największa rzeka regionu wileńskiego, snująca się pośród tutejszych pagórków, Wilia, zatacza tutaj długie zakole, nazywane zakolem bujwidzkim, które jest chronione jako rezerwat hydrograficzny.

Bujwidze, największa miejscowość gminy i siedziba parafii od 2012 roku, posiada swój herb. Widać na nim jelenia stojącego na tylnych kopytach, który symbolizuje rejony obfitujące w zwierzynę i gęste lasy, a kolor czerwony przypomina o miłości i odwadze lokalnych mieszkańców podczas walki o niepodległość i wolność wyznania. Pobożność społeczności w Bujwidzach oraz wspaniały kościół św. Jerzego także znalazły odzwierciedlenie na herbie. Przedstawiono je pod postacią krzyża symbolizującego tego świętego. Dwie ozdoby wsi Bujwidze to kościół św. Jerzego i znajdująca się przy nim kaplica św. Floriana. Kościół zachwyca swoją architekturą w postaci białych ścian postawionych na planie ośmiokąta. Wzniosłości kościołowi nadaje centralna kopuła i przedsionek z kolumnami oraz rzeźbami świętych. Przy kościele stoi robiąca wrażenie kaplica św. Floriana, wcześniej nazywana kaplicą św. Michała Archanioła. Swoją strukturą przypomina ona niewielką piramidę na planie kwadratu. Ten szczególny zespół dwóch pomników architektury nazwano obiektem kultury o znaczeniu państwowym. Kościół drewniany św. Jerzego oraz kaplica św. Floriana zostały ufundowane pod koniec XVIII wieku przez Mikołaja Radziszewskiego, marszałka Wilna, który ożenił się z córką szlachcica – posiadacza wsi Bujwidze. Radziszewski wybudował okazały, murowany zamek i przeniósł kaplicę, którą sto lat wcześniej zbudowali mnisi, a która była bardzo zniszczona. Wówczas założono parafię św. Jerzego. Zwiedzający powinni również zwrócić uwagę na pobliską kaplicę św. Ignacego w Pryciunach, należącą do tej samej parafii. Ta niewielka kaplica znana jest z odpustów, które odbywają się co roku pod koniec lipca. Przyjeżdżają na nie wierni z najdalszych zakątków Litwy. W okolicy znajduje się także kaplica postawiona ku czci Wandy Boniszewskiej, stygmatyczki i zakonnicy Zgromadzenia Sióstr od Aniołów. Rokrocznie z Bujwidz do kaplicy odbywa się piesza pielgrzymka. Dookoła wsi Bujwidze można zobaczyć miejsca o szczególnym znaczeniu archeologicznym. Przy lewym brzegu rzeki Wilii, na wzgórzu porośniętym lasem mieszanym, znajduje się wzgórze zamkowe Rewa, które było zamieszkane już pod koniec I tysiąclecia. Z tego samego okresu pochodzi wzgórze zamkowe Poszulniszki, na którym widać nasypy, fosy i plac. Warto także zwrócić uwagę na grobowce przypominające kurhany z III-IV wieku, które znajdują się w Pokalniszkach, Popunżach, Pilwiszkach i Santoce.

 

Święty Jerzy

Święty Jerzy, urodzony w chrześcijańskiej rodzinie w Kapadocji, za swoją wiarę został umęczony w Palestynie. Według podań, pewnego razu uratował księżniczkę przed smokiem, co dowodzi sposób, w jaki przedstawiają go artyści – jako wojownika na koniu, który przebija włócznią smoka. Święty Jerzy jest patronem Katalonii, Gruzji, Portugalii, Wenecji oraz innych państw i miast. Został on również ogłoszony drugim patronem Litwy (pierwszy, jak wiadomo, to św. Kazimierz). Poza tym, ten święty chroni konie i inne zwierzęta od wszelkich chorób. 23 kwietnia to dzień św. Jerzego oraz symboliczny początek lata. Mówi się, że na św. Jerzego, święty otwiera i budzi ziemię, dając orzeźwiającą rosę, której trawa potrzebuje do wzrostu. Tego dnia odradza się wykonywać prace polowe z końmi, bo dzień św. Jerzego to także ich święto. 

 

Kościół św. Jerzego

Na miejscu obecnego kościoła św. Jerzego pod koniec XVII wieku Kanonicy Regularni od Pokuty z Michaliszek zbudowali drewnianą kaplicę. Wraz z upływem lat, kaplica zaczęła niszczeć, a dach zaczął przeciekać. Marszałek Wilna, Mikołaj Radziszewski, który ożenił się z córką tutejszego szlachcica, nie tylko wybudował sobie okazały pałac z cegły, ale też na miejscu starej kaplicy zaczął budować nowy drewniany kościół. Razem postawiono kaplicę –rodzinny grobowiec. Hrabia Konstanty Tyszkiewicz, po wizycie w tutejszym kościele, w jednym ze swoich zapisków z podróży wspomina, że użyto tutaj zupełnie nowego stylu budowy. Kościół z XVIII wieku stosunkowo niedawno uległ pożarowi (1982 rok). Mimo tego, bogobojna społeczność zebrała wystarczająco dużo środków, aby odbudować kościół św. Jerzego, tym razem murowany. Co ciekawe, nowa murowana świątynia jest prawie dokładną kopią starej. Położona na planie ośmiokąta z kopułą i przedsionkiem, dzisiaj zachwyca swoją architektoniczną lekkością. Kościół zdobi obraz sztalugowy św. Jerzego, rzeźba św. Kazimierza i św. Stanisława z XIX wieku oraz inne prace sztuki sakralnej. 

 

Kaplica św. Floriana

Przy kościele św. Jerzego stoi kaplica w kształcie ostro zakończonej piramidy, na szczycie, której znajduje się figurka anioła grającego na trąbce. Kaplica ufundowana przez Mikołaja Radziszewskiego cechuje się niezwykłą architekturą, a została zbudowana jako grobowiec rodzinny, w którego piwnicy w trumnach trzymano zmarłych członków rodziny. Warto także zaznaczyć, na początku kaplica znajdowała się pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Najpewniej miało to związek z imieniem fundatora. Dopiero później poświęcono ją ku czci św. Floriana, ponieważ były w niej przechowywane relikwie św. Floriana otrzymane od papieża Piusa VI. Św. Florian był żołnierzem rzymskim, który nawrócił się na chrześcijaństwo w około 304 roku, za co poniósł śmierć męczeńską. Zdobył uznanie, gdy w cudowny sposób ugasił płonący dom jednym wiadrem wody. Tego świętego często przedstawia się z wiadrem wody w jednej ręce i uważa się go za patrona chroniącego od ognia i kataklizmów. Dzień św. Floriana to 4 maja – oficjalne święto zawodowych i ochotniczych strażaków oraz ratowników.


Adres : ul. Bažnyčios 1, wieś Buivydžiai, gmina Buivydžiai, rejon wileński