Kaplica pw. Św. Ignacego Loyoli w Pryciunach

Odległość do obiektu

10 min. 10 min. 10 min. 10 min.

Opis

 

 Przewodnik audio

 

 

 

We wschodniej, zalesionej części rejonu wileńskiego, 15 km na wschód od Niemenczyna, w pobliżu granicy z Białorusią, od 1837 roku stoi jasna, murowana kaplica pw. św. Ignacego.  Słynie ona z odpustów swojego patrona, które odbywają się pod koniec lipca. 

Na odpust przybywają wierni nie tylko z parafii w Bujwidzach, ale także z odległych zakątków Litwy. Czczony podczas odpustu św. Ignacy Loyola to nie tylko patron tej ziemi, ale także założyciel Towarzystwa Jezusowego, zakonu jezuitów. Kaplicę w Pryciunach zdobi dewiza tego katolickiego zakonu w języku łacińskimAd maiorem Dei gloriam, co po łacinie brzmi „Ku większej chwale Boga”.

Nad wejściem do kaplicy umieszczono dwie płyty pamiątkowe, które przypominają dwa ważne wydarzenia. Na jednej z nich uhonorowany został fundator kaplicy Antoni Lazarewicz oraz rok wybudowania kaplicy – 1837. Na drugiej płycie uhonorowano Wandę Boniszewską, siostrę zakonną Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, która mieszkała w Pryciunach prawie 20 lat i która zyskała szacunek parafian swoją nieustającą pracą apostolską, pomocą prześladowanym oraz stygmatami.

Każdego roku parafia w Bujwidzach organizuje tydzień pamięci sióstr Wandy Boniszewskiej i Heleny Majewskiej. Tradycyjna pielgrzymka piesza „Śladami sióstr Wandy Boniszewskiej i Heleny Majewskiej”, która wiedzie z Bujwidz do kaplicy św. Ignacego w Pryciunach, trwa 4 godziny. Mówi się, że okolice wsi Pryciuny mają magiczną moc, a goście odczuwają wewnętrzną potrzebę stania się lepszymi i zbliżenia się do Boga.

Kaplica pw. Św. Ignacego Loyoli w Pryciunach należy do archidiecezji wileńskiej, dziekanatu w Nowej Wilejce.

 

Odpust św. Ignacego 

 Święto św. Ignacego obchodzone jest 31 lipca, więc świąteczny odpust w kaplicy w Pryciunach odbywa się na przełomie lipca i sierpnia. Odpust przyciąga nie tylko wiernych z Litwy – przyjeżdżają na niego także siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, goście z zagranicy (w szczególności z Polski), posłowie z Sejmu, europosłowie i inni przedstawiciele władz.

To już tradycja, że podczas tutejszego odpustu święci się samochody wiernych. Zapewne dlatego, że ostatni tydzień lipca to dzień św. Krzysztofa – patrona kierowców.  Podczas odpustu rozbrzmiewają religijne melodie z kraju i ze świata, które wykonuje zespół muzyczny na żywo. Ponadto, zapraszani są specjaliści z różnych dziedzin, którzy wygłaszają odczyty i dzielą się wiedzą, np. jak dbać o zdrowie, unikając syntetycznych lekarstw. 

W centrum ceremonii odpustowych znajdują się siostry Boniszewska i Majewska. Wspomina się Zgromadzenie Sióstr od Aniołów, ich pracę apostolską w spólnocie w Pryciunach i poza jej granicami, jak również zagłębia się w nauki tego zakonu, aby napełnić się mocą ducha i miłosierdzia.

 

Św. Ignacy Loyola

W 1491 roku, w rodzinnym zamku w kraju Basków (północna Hiszpania), przyszedł na świat Ignacy Lopez de Loyola. Często określa się go mianem „rycerza świętego”, chociaż w swoim życiu wojował w sumie tylko kilka miesięcy.Marzył o tułaczce wojennej i zwycięstwach, jednak podczas bitwy o Pampelunę został ciężko raniony kulą armatnią w nogi i do końca życia już utykał. Odzyskując zdrowie po pechowej bitwie, św. Ignacy nawrócił się i otworzył na wiarę, a do końca życia poświęcił się działalności duszpasterskiej. Obecnie św. Ignacy Loyola jest znany na całym świecie jako założyciel zakonu jezuitów, Towarzystwa Jezusowego.

Co ciekawe, hiszpańską nazwę Towarzystwa Jezusowego (Compania de Jesus) można przetłumaczyć jako Kompania Jezusa.

Ostatecznie Ignacy Loyola zrozumiał, że chcąc, aby ludzie otworzyli się na wiarę i zapragnęli głoszenia woli Boga, należy powołać do życia długoletnie i godne zaufania instytucje. W ten to sposób, św. Ignacy zaczął zakładać szkoły, w których też wykładał. To właśnie Jezuici założyli w XVI wieku w Wilnie pierwszy uniwersytet na Litwie według przywileju królewskiego i buli papieskiej. 

Na uwagę zasługują „Ćwiczenia duchowe”, nad którymi Ignacy Loyola pracował ponad 20 lat, i które stały się podręcznikiem każdego jezuity. To w nich Loyola uwiecznił swoją drogę poznania duchowego i zawarł mądrość zaczerpniętą od innych. Mimo tego, że książeczka nie jest łatwą lekturą, autor ujawnia w niej najważniejszą tajemnicę duchową, a jednocześnie najzwyklejszą prawdę życiową – należy kochać i służyć Bogu „całym sercem, całą duszą i całą wolą”.

Do dzisiaj przetrwała pokaźna korespondencja Ignacego Loyoli. Zebrano ją w 12 grubych tomów – to dużo więcej niż pisali inni znani duszpasterze tego okresu. Wśród jego korespondentów możemy wyróżnić takie znane postacie, jak Michał Anioł, Święta Teresa z Ávili, Marcin Luter, król Henryk VIII oraz Krzysztof Kolumb.

Ignacy Loyola został ogłoszony świętym w 1622 roku. Jest on patronem i obrońcą zakonu jezuitów, żołnierzy, zakonników i wzrostu duchowego. Św. Ignacy Loyola został też ogłoszony patronem wschodniego rejonu wileńskiego, który graniczy z Białorusią. Jego imieniem nazwano kościół Ordynariatu Polowego Wojska Litewskiego w Wilnie. 

 

Siostra Wanda Boniszewska

Helena wyrosła w religijnej rodzinie i to właśnie w wiarze odnalazła sens życia i podstawę istnienia człowieka. Przyłączyła się do Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, złożyła śluby wieczyste, sprawowała działalność apostolską, doznała także różnych trudności - została zatrzymana i wywieziona na pięcioletnią zsyłkę za pomoc księdzu jezuicie.

W 1933 roku, w Wielki Czwartek, siostrze Wandzie pierwszy raz otworzyły się stygmaty. Zjawisko, gdy na różnych miejscach ciała pojawiają się czerwone plamy lub rany (najczęściej w miejscach ran Jezusa podczas ukrzyżowania) uważa się za objaw cudu. Według świadków, siostra Wanda odczuwała stygmaty najczęściej w czwartki i piątki po południu, zwłaszcza w ciągu Wielkiego Tygodnia. Mówiono, że siostra miewała także wizje prorocze.

 

Siostra Helena Majewska

Helena wyrosła w religijnej rodzinie i to właśnie w wiarze odnalazła sens życia i podstawę istnienia człowieka. Przyłączyła się do Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, złożyła śluby wieczyste, sprawowała działalność apostolską, ale także doznała różnych trudności – została zatrzymana i wywieziona na pięcioletnią zsyłkę za pomoc księdzu jezuicie.

Podczas II wojny światowej siostra Helena Majewska przeżyła swoje najważniejsze doświadczenie życiowe – objawienie Jezusa. Wkrótce po tym, zwróciła się do błogosławionego Mikołaja Sopoćki i oddała się głoszeniu słowa miłosierdzia Bożego. Razem z Sopoćką współpracowała nad założeniem Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego. 


Adres : kolonia wsi Pričiūnai, gmina Buivydžiai, rejon wileński